मकवानपुरका पालिकाहरू बालमैत्री घोषणा भइसकेका छन् भने जताजतै ‘बिहेबारी बीस वर्ष पारि’ लेखिएको ठूलाठूला सूचनापाटी देखिन्छन्। यद्यपि यहाँ किशोरी आमाहरू घाँसको भारीमाथि साना बच्चा राखेर हिँड्नुलाई सामान्य नै मान्छन्।
यसको ज्वलन्त उदाहरूण हो– बकैया गाउँपालिकाको विकट क्षेत्र मानिने बकैया–२ धिंयालकी २० वर्षीया रञ्जिता तामाङ। राम्रो लाउने, मीठो खाने र साथीहरूसँग घुमेर हिँड्ने कलिलो उमेरकी रञ्जिता घाँसको भारीमाथि तीन वर्षीय छोरा बोकेर गाउँबेँसी गरिरहेकी छन्।
उनलाई सानैदेखि नृत्यमा असाध्य रूचि थियो। तर १६ वर्ष नपुग्दै भागी विवाह गरेपछि उनको पढाइ र सपनामा पनि पूर्णविराम लागेको हो।
निजगढमा कक्षा ९ मा पढ्दै गर्दा आफ्नै कक्षामा सँगै पढ्ने साथीसँग बसेको प्रेमका कारण भागी विवाह भएको थियो।
'विवाह गरेर एकदम सुख पाउँछु भन्ने मलाई लागेको थियो, मलाई पढाइमा असाध्यै रूचि थियो र सँगै नृत्यको प्रशिक्षक बन्न पनि,' उनले भनिन्।
विवाहको केही दिन त उनलाई नयाँ घरपरिवारमा पाएको मायाले निकै खुसी दिएको थियो। तर विद्यालय जान नपाउँदा भने आकास खसेजस्तो भएको उनी सम्झन्छिन्।
'जब सासूआमाले अब तिमीले घर सम्हाल्नुपर्छ, खेतीपाती गर्नुपर्छ भन्नुभयो तब बल्ल मलाई आफ्नो खुसी कम भएको जस्तो लाग्न थाल्यो,' उनले भनिन्, 'घरको काम पनि नगरी आमालाई जितेर खाएको झलझल सम्झँदै आफूले गरेको गल्तीको सजाय भोग्न म बाध्य भएँ, मेरो बुद्धी आउँदासम्म मसँग मेरो विद्यालय र ठूलो स्टेजमा नृत्य गरेर आफूलाई चिनाउने सपना दुवै हराइसकेछ, अनि थाहै नपाई म त ठूली पो भइसकेछु।'
घरमा आफू बुहारी भएको आभासले स्वतन्त्रता खोसिएको लागे पनि भाग्यमा लेखिएको मेटिँदैन रहेछ भन्दै चित्त बुझाएको उनी सम्झन्छिन्।
खेतबारी र वनजङ्गल उहाँको विद्यालय, अनि घरधन्दा र परिवारको हेरचाह उहाँको नृत्य कक्षा बनिसकेको थियो।
विवाह गरेको केही महिनामा नै गर्भ बस्यो। गर्भवती भए पनि करिब डेढ घण्टाको बाटो ओरालो झरेर डोकोमा दुईवटा गाग्रीमा पानी ल्याउनैपर्ने उनको बाध्यता थियो। हाल गाउँमा पानीको व्यवस्था भए पनि दुई वर्ष अगाडिसम्म उक्त गाउँका सबै महिलाको बिहानी पानी बोकेर उकालो लागेसँगै सुरू हुन्थ्यो।
डाँडामा घर अनि बेसीमा पानीको मुहान, खेतबारीको काम र वनमा घाँसदाउरा यो नै रञ्जिताको दैनिकी बन्न पुग्यो।
विस्तारै उनलाई अब पढाइ र सपनाका बारेमा भुल्ने बानी पर्न थालेको उनी बताउँछिन्। उनलाई अब आफ्नोभन्दा पनि पेटमा हुर्किरहेको बच्चाको चिन्ता लाग्न थालेको सम्झन्छिन्। बच्चा जन्मिएपछि केही समय आराम गरेर उनको जीवन फेरि उही पुरानै दैनिकीमा फर्किएको बताउँछिन्।
श्रीमानको उमेर पनि रञ्जितासँगैको भएकाले उनको पनि कमाई नभएका कारण पैसाको समस्या हुन थालेको रञ्जिताले बताइन्।
पढाइ पूरा नभएको र गाउँमा काम नपाउने भएकाले विदेश जानैपर्ने बाध्यता आइपर्यो। अब उनलाई आफ्नोभन्दा पनि छोराको पढाइको चिन्ता लाग्न थाल्यो। छोरालाई राम्रोसँग पढाउनका लागि श्रीमान् विदेश गएको उनी बताउँछिन्।
यतिबेला रञ्जिताको काखमा तीन वर्षको छोरा छ। उनी आफ्नो छोरा, सासूससुराको स्याहारसँगै खेतीपाती गर्न व्यस्त छिन् भने उनका श्रीमान् दुबई गएका छन्। त्यो पनि गाउँमा पाँच लाख ऋण गरेर। श्रीमान् पनि अहिले २० वर्षका मात्र छन्। उनको काँधमा परिवार पाल्ने र ऋण तिर्नुपर्ने बाध्यता छ। सोह्र वर्षमा विवाह, १७ वर्षमा बच्चा र २० वर्षमा परिवार पाल्न विदेश जानुपर्ने बाध्यताले उनलाई पनि समस्या भएको रञ्जिताको भनाइ छ।
रञ्जिता बिहानै उठेर घरधन्दा गरिसकेपछि वनमा घाँस काट्न जान्छिन्। त्यसपछि अरूको खेतबारीमा पर्म गर्न गएर आफ्नो खेतालाको जोहो गर्ने जिम्मेवारी पनि रञ्जिताले पूरा गरिरहेकी छन्।
मुख्य खेतीका रूपमा मकै फलाउने उनका परिवारको मुख्य खाना पनि मकैको ढिँडो नै हो। रञ्जितामात्र होइन यहाँ सानै उमेरमा विवाह गर्ने किशोरीको संख्या निकै छ। सबैको दैनिकी पनि रञ्जिाको जस्तै छ।
किशोरी आमाको तथ्यांक
जनस्वास्थ्य कार्यालयले दिएको तथ्याङ्कानुसार मकवानपुरमा चालु आर्थिक वर्षमा मात्र २० वर्षमुनिका ४३२ किशोरी आमा बनेका छन्। सोही अवधिमा जिल्लाभर तीन हजार ८४२ जना सुत्केरी भएका थिए। यसमा घरमै सुत्केरी हुनेको सङ्ख्या ११३ रहेको छ। जनस्वास्थ्य कार्यालयका सूचना अधिकारी लक्ष्मण घिमिरेका अनुसार, तीमध्ये २० वर्षमुनिका ४४ जना र २० वर्षभन्दा माथिका ९९ जनाले अस्पताल नगई घरमै सुत्केरी भएका थिए।
उनका अनुसार अहिले पनि किशोरी सुत्केरी हुने स्थितिमा उल्लेख्य सुधार आएको देखिँदैन भने चालु आवको चैतसम्मको तथ्याङ्क हेर्दा पनि अवस्था उस्तै देखिन्छ। आर्थिक वर्ष २०७९/८० मा मकवानपुरमा जम्मा ५ हजार १७२ महिला सुत्केरी भएकामा पाँच सय २९ (१०.२ प्रतिशत) २० वर्षमुनिका किशोरी थिए।
तीमध्ये १६६ जनाले अस्पतालको सट्टा घरमै सुत्केरी गराएका थिए।
त्यसैगरी, आव २०८०/८१ मा कुल चार हजार ४३० सुत्केरीमध्ये ४९१ जना (११.१ प्रतिशत) किशोरी रहेका थिए भने १२८ जनाले अझै पनि घरमै सुत्केरी गराएका थिए। चालु आर्थिक वर्षको चैतसम्मको तथ्याङ्क हेर्दा पनि उस्तै अवस्था देखिन्छ। कुल तीन हजार ८४२ सुत्केरीमध्ये चार सय ३२ जना (११.२ प्रतिशत) २० वर्षमुनिका किशोरी छन्। यसले किशोर उमेरमै आमा बन्ने दरमा सुधारका सट्टा स्थायित्वमा झनै वृद्धि देखिएको सङ्केत गर्छ।
पालिकाअनुसार किशोरी आमाको तथ्याङ्क
पालिकाअनुसार हेर्दा चालु आवमा जिल्लामा किशोरी गर्भावस्था अझै गम्भीर चुनौतीका रूपमा कायम देखिन्छ। जनस्वास्थ्य कार्यालयका अनुसार मनहरी गाउँपालिकामा एक सय ८९ सुत्केरीमध्ये ३१ किशोरी (२० वर्षमुनिका) थिए, जबकि मकवानपुरगढी गाउँपालिकामा ९१ सुत्केरीमध्ये २२ जना किशोरी आमा बनेका थिए। त्यस्तै, बकैया गाउँपालिकामा एक सय ८१ सुत्केरीमध्ये ३० जना किशोरीहरू थिए भने हेटौँडा उपमहानगरपालिकाजस्तो सहरी क्षेत्रमा दुई हजार ५४४ सुत्केरीमध्ये दुई सय एक जना किशोरी आमा बनेका छन्।
अन्य पालिकातर्फ हेर्दा, कैलाश गाउँपालिकामा दुई सय १६ सुत्केरीमध्ये ३८ जना, थाहा नगरपालिकामा दुई सय तीन सुत्केरीमध्ये २५ जना र बागमती गाउँपालिकामा एक सय ९६ सुत्केरीमध्ये ४५ जना किशोरी गर्भवती भई आमा बनेका थिए। यी तथ्याङ्कहरूले स्पष्ट सङ्केत के गर्छ भने जिल्लाभर किशोरी गर्भावस्था र बालविवाहको दर अझै पनि चिन्ताजनक नै छ।
जिल्लामा किशोरी गर्भावस्था अझै गम्भीर समस्या बनिरहेको कुराको पुष्टि जिल्ला सहकारी अस्पताल हेटौँडा अस्पतालको तथ्याङ्कले पनि गर्छ। पछिल्ला तीन आव र चालु आवको सुत्केरी विवरणले किशोरी अवस्थामा आमा बन्ने प्रवृत्ति लगातार कायम रहेको देखाएको छ।
आव २०७८/७९ मा अस्पतालमा कुल तीन हजार ३६० सुत्केरीमध्ये दुई सय ५५ जना अर्थात् ७.६ प्रतिशत किशोरी आमा बनेका थिए। त्यसैगरी, २०७९/८० मा तीन हजार ८९६ सुत्केरीमध्ये २७६ जना किशोरी थिए, जुन ७.१ प्रतिशत हो।
आव २०८०/८१ मा भने दुई हजार हजार ९५३ सुत्केरीमध्ये २१८ जना अर्थात् ७.४ प्रतिशत किशोरी आमा बनेका थिए। चालु आवको साउनदेखि चैतसम्मको अवधिमा २ हजार ४७१ सुत्केरीमध्ये एक सय ८१ जना किशोरीले सुत्केरी सेवा लिएका छन्, जुन ७.३ प्रतिशत हो।
चालु वर्षमा कुनै पनि महिनामा किशोरी सुत्केरीको सङ्ख्या शून्यमा झरेको छैन। साउनमा २६, भदौमा १९, असोजमा १८, कात्तिकमा २३, मङ्सिरमा २२, पुसमा २१, माघमा १९, फागुनमा १७ र चैतमा २२ जना किशोरीले सुत्केरी सेवा लिएका छन्। यो समस्या केवल ग्रामीण वा आर्थिक रूपले कमजोर समुदायमामात्र सीमित नभई सहरी र स्वास्थ्य सेवा पहुँचमा भएका क्षेत्रमा पनि किशोरी गर्भावस्था निरन्तर देखिएको छ।
बागमती प्रदेशको विवाहित जोडीको तथ्याङ्क हेर्ने होभने पनि ५०.५१ प्रतिशत बालविवाह रहेको छ। सबैभन्दा धेरै बालविवाह नुवाकोटमा ६२.६ प्रतिशत छ भने काठमाडौंमा सबैभन्दा न्यून २९.२ प्रतिशत रहेको सामाजिक विकास मन्त्रालय बागमती प्रदेशको तथ्यांकमा उल्लेख छ।
बागमती प्रदेशमा सबैभन्दा धेरै बालविवाह हुने गाउँपालिकामा मकवानपुरको राक्सिराङ गाउँपालिका रहेको जहाँ १० वर्षमुनिका बालबालिको विवाह १.०९ प्रतिशत, १० देखि १४ वर्षसम्मको ८.०७ प्रतिशत, १५ देखि १९ वर्षसम्मको ४१.३५ प्रतिशत रहेको मन्त्रालयले जनाएको छ।
---
