म सहिद हुँ
मलाई बिर्सिनु भएछ
यो देशको लागि भनेर
बलीमा चढेको थिएँ
साँच्चिकै यति छिट्टै
मलाई बिर्सिनु भएछ।
हुन त म नाथे
मैले देश लुट्नु पर्थ्यो
गरिबको काँधमा चढेर सत्ता छोप्नु पर्थ्यो
दश पुस्ता पुग्ने अचुक सम्पत्ति कमाउन सक्नु पर्थ्यो
तर सकिनँ!
म मात्रै सहिद हुन सकेँ
फगत, यो देशको लागि सहिद हुन सकेँ।
मलाई बिर्सिनु भएछ
म त्यही लखन थापा हुँ
जसलाई प्रथम सहिद भनेर नाम दिइएको छ
हो, म त्यही सुब्बा कृष्णलाल हुँ
किताब लेखेकै कारणले
म सहिद भएको थिएँ
सहिद भएर मारिएको हैन
मलाई अपराधी बनाएर मारेका हुन्
तर म सहिद भएछु
फगत सहिद दिवसको लागि।
अब म हैन, हामी भएका छौँ
९७ साल माघ महिनामा
कति ठुलै अपराध गरेको आरोपमा
हेर न
सहिद दशरथ चन्द बनाइयो
शुक्रराज शास्त्री भनेर नाम दिए
धर्मभक्त माथेमा, उता मलाई गंगालाल श्रेष्ठ
भन्दै सहिद घोषित गरे।
म आज अलमल्ल छु
यो देशको अवस्थाले
मलाई सहिद भएर पनि बाँच्न दिएको छैन
मिल्ने भए एक पटक फेरि
सहिद हुने ध्येय बोकिरहेको छु
तर सकिन्न थाहा छ
म जन्मे पनि अब सहिद हुने छैन
भ्रष्टाचारी, लुटतन्त्रकारी, मात्रै लाचारी हुने छु
यो देशको लागि हैन
म आफ्नै लागि मर्ने छु सायद
मलाई सत्ता लिप्साले झन्
निरङ्कुश र तानासाह बनाउने छ
म सहिद हुँ कसरी भनूँ
मलाई बिर्सिनु भएछ।
मैले कहिले म भनिनँ
मेरो भनिनँ, हाम्रो भनेँ, यो देशको भनेँ
तर आज सबैले भाग लगाएछन्
फेरि हामीले ऊ बेला हटाएका
छोटे राजाहरूको मनोमानी
एकातिर आकाश छुनै लागेको छ
अर्को तिर दुखी जनता
फेरि म जस्तै, हामी जस्तै
सहिद हुने पङ्क्तिमा उभिएका छन्
म कसरी मलाई परिचय गराऊँ
दोधारामा परेको छु
मात्रै सहिद दिवसमा सम्झिनेहरूलाई
कसरी भनूँ कि म सहिद हुँ भनेर।
अबको भावी पुस्ताले त
पक्कै भुल्नेछन्
आज भित्तामा सम्म रहेका हामीहरू
बिस्तारै विलीन हुनेछौँ
जसरी कुनै दिन शरीरबाट
भएका थियौँ
हाम्रो अस्तित्व सारा सकिनेछ
माटो भएर, धुवाँ भएर, धमिलो पानी भएर
अब भन म कसरी भन्न सक्छु
एक सहिद हुँ भनेर।
