तिमी आयौ झरी पछिको उज्यालोझैँ
समयभन्दा शक्तिशाली भई मेरो जीवनमा
तर समयझैँ नै गुमायौ
मायाको मिठो सपना टुटाएर।
तिमीले दिएको हाँसो, ती आत्मीय पल
आज सम्झनाको भारी बनेर बसेका छन्
मेरो छातीमाथि नारायण गोपालका शब्दझैँ
ढुंगा थापेर हाँस्नुपर्ने जिन्दगी।
तिम्रा मिठा शब्द सुनेर निदाउने बानी
आज उनीहरूको कमीले निद्रा चट्किन्छ
एक्लोपनको छायामा डुब्दै
तिम्रो नजिकताको हर एक क्षण महसुस गर्छु।
तिमी मेरो पर्वत थियौ, म तिम्रो खोला
सँगै बगेका ती बाटाहरू
आज मात्र बिछोडका धूलोले ढाकिएका छन्
तर ती गल्लीहरू अझै मेरी सपना बनेर।
तिमीले मेरा आँसु पुछ्यौ
मेरा भावनाहरूको सम्मान गर्यौ
तर तिमी नै मेरो अधुरो कथाको
अन्त्य बनेर टाढा भयौ।
संसारको सबैभन्दा गहिरो प्रेम
सायद मैले तिमीलाई गरेँ
तर तिम्रो मन भित्रको मौनता
मेरो अनगिन्ती प्रश्नको उत्तर।
पुकार्न मन छ एकपल्ट तिम्रो नाम
तर थाहा छ म आफूलाई रोक्नुपर्छ
किनकि तिमी मेरो होइनौ अब
र म पनि तिम्रो नाममा रोकिएकी छैन।
आकाशका ताराहरू
हाम्रो बितेका पलहरू झल्काउँछन्
तर तिमी स्वतन्त्र छौ
र म स्वतन्त्रताको अर्थ बुझ्दै छु।
तिमीलाई शुभकामना आउने नयाँ जीवनका लागि
तिम्रो सम्झनाले भरेको मेरो मन
अझै पनि तिमीप्रतिको प्रेमले जल्छ
तर अब यो प्रेम–स्वतन्त्र प्रेम हो।
